|
Mijn eigen werkelijkheid was erg klein, vervuild maar vertrouwd, het ging allemaal best zo.
De echte wereld klopte op een gegeven moment toch aan en het was duidelijk dat mijn werkelijkheid niet meer met de waarheid door een deur kon.
Hulp gezocht en gekregen vanuit vele, soms onverwachte, hoeken waaronder Tanja. Zij leidde mij door mijn rotzooi heen en samen pakten we elke ruimte een voor een aan. In een paar weken was het huis redelijk opgeruimd.
Ik had het voordeel dat er nieuwe spullen konden komen en met hulp van vrienden en Tanja heb ik nu een zo goed als nieuw huis. Opruimen is een ding. Het volhouden is een tweede. Hierbij hielp Tanja mij ook met de volgende stappen: naar buiten. Nieuwe activiteiten zoeken, volhouden, leef je eigen leven.
Vakantie, vrijwilligerswerk, je eigen beslissingen begrijpen en niet bang zijn voor een terugval.
Bedankt,
Bas, 51 jaar
‘De ruzies tussen mijn partner en mij gingen 9 van de 10 keer over rommel. Hij is heel netjes en gestructureerd en komt uit een traditioneel gezin. Ik ben een chaotische sloddervos en kom uit een soort Pippi Langkousgezin. Onze maatstaven voor opgeruimd en schoon lagen (en liggen nog steeds wel) ver bij elkaar vandaan. Dat leidde te vaak tot hevige discussies. Hij zag het huishouden en alles daaromheen (tot mijn ergernis) als mijn verantwoordelijkheid. Het voelde of ik er alleen voor stond.
Na onze verhuizing met 3 jonge kinderen lukte het mij niet om alles zó te organiseren dat het goed werkbaar was in huis. Met als gevolg: stapels knutselwerkjes en tekeningen van de kinderen, de post die daar ergens tussen lag (toch?), rondslingerend speelgoed, hoopjes kleding her en der; te klein, kapot of… nou ja, er moest iets mee. De strijkplank met nog op te vouwen of op te bergen wasgoed als vast onderdeel van ons meubilair, een aanrecht vol afwas… Ga zo maar door. En dan nog niet eens te spreken over de niet uitgepakte verhuisdozen die nog ergens stof stonden te vergaren. ’s Avonds als de kinderen in bed lagen was ik vaak moe. Opruimen? Morgen weer een dag…
Na de intake aan huis brak Corona uit. Samen opruimen zat er voorlopig niet in. Gelukkig kon ik met deze klant heel goed via de telefoon aan de slag. Iedere week hebben we twee keer een uur met elkaar gebeld en Ellen is zelf aan de slag gegaan. Ik laat haar graag aan het woord:
Ellen: ‘Op zich was de stap om hulp te zoeken wat betreft mijn verzameldrang voor mij niet groot omdat ik het zelf graag wilde en dus ook niet overtuigd hoefde te worden door anderen. Toen het moment dichterbij kwam dat we zouden beginnen, kwam er toch wat gezonde spanning bij mij. Nog voordat onze eerste afspraak was, kwam de corona-crisis om de hoek kijken. Ik baalde want ik dacht: nu heb ik alsnog voor langere tijd geen hulp bij het opruimen en uitzoeken van mijn spullen. Maar gelukkig konden we het traject telefonisch beginnen en ik moet zeggen dat dat erg goed gaat.’
Lees meer